29 Haziran 2012 Cuma

happy feet Hande ;)


Sicak bunaltici bir yaz gununden herkese merhabalar!

Bu kis soguktan titrerken su havalar bi isinsa artik diye aglaniyorduk ama yaz bir geldi tam geldi yani!! 500 derece falan sanirim hava :)

Tabi yazin gelmesiyle isinan sadece havalar degil… Yaz benim ruhumuda isitio sankiJ Gulumsemem bile degisio, sanki baska turlu nefes aliyorum…

En son yazdigim yazimda istemenin siniri olmadigindan ve gercekten yurekten istenilen seylerin gerceklesecginden bahsetmistim.. Istedigimizi almak bizim elimizde demistim…. Ne kadarda dogru soylemisim yaaaw :)  Hmmm bi bakalim sanirim 3 ay gecmis son yazimin uzerinden… Ve ben bu 3 ayi cok cok guzel kullandim sanirim :) Cok istedim, yurekten istedim ve ta taaaaaammmm  :)

1 Haziran 2012, Defne’m dunyaya geldi.. Halasinin bir tanesi, canimdan kanimdan bir parca gozlerini acti dunyaya… ve o minicik gozleriyle gozlerimin icine bakti.. O anda icime isledi, o anda onu dunyadaki herseyden daha cok sevdigime karar verdim  :) 
Defne’min dunyaya gelmesiyle zaten mutlu bir insan olan ben hepten kafayi yedim sanirim.. Insanlar soruyolar bana.. Nasi bu kdar mutlusun, nasi bu kadar enerjiksin… (yaw bi susun nazar degio sonra yaa  :) )

Bakin cocuklaaaaaaar  :)
Bunu hep soyluyorum, her zamanda soylicem… Hayatinizin kontrolu sizin elinizde… Hadi beee hayat ole deil iste, sen daha ne gordunki falan gibi laflarla gelmeyin bana simdi :) Evet tabikide hayati, Allahimizin bizim icin yazdigi alin yazisini degistiremeyiz ama benimde bahsettigim bu degilki zaten….

Yani bikere sunu soylenmekten bi vazgecmekle baslayin ise.. Icinde bulundugunuz durumu kabul edin… cokmu rahatsizsin?   bunu degistirmek icin napabilirim diye dusunun.. ama bunu yaparken, aman allahiiiimmm ben olmusummm bitmisiiimmm ben naparim ne ederim tribinden bi siyrilin… Klise bi laf olabilir ama hayata gercektende gulumsemeyi ogrenin… Gerisi bir sekilde geliyor zaten..

Her yas grubunda birbirinden apayri sorunlar geliyor hayatimizin gundemine oturuyor, sonra hep beraber karalara baglaniyoruz… Ama sonra bir sonraki yas grubuna atladigmizda, amaaan ne salakmisim o zamanlar bunu takmisim sunun bunun icin uzulmusum, simdi ne buyuk baska dertlerim var dioruz.. sonra yasimiz dahada buyuyor.. zman geciyor ve bu hep tekerrur ediyor.. ne zaman duvara tosluyoruz peki??? Hayatimizda sevdigimiz birini kaybedince.. yani… Hepimizin sonunun olum olucagini hayat bize her hatirlattiginda aklimiz basimiza geliyor… Ahhhh olumlu dunya hic bisey icin uzulmeye degmez triplerine baglaniyoruz… Peki bunu illede bize bi hatirlatanin olmasimi gerekiyor? Neden bunu kendi kendimize hatirlayamiyoruz??

Simdi bu soylediklerimi sorun bi kendinize… Derin bi nefes alin, sukredin.. Sahip olduklariniza, ve gercekten yurekten isteyipte SAHIP OLACAKLARINIZA sukredin…. Ve simdi yuzunuze o sapsal ve anlamsiz gulumsemeyi yerlestirin… Gulumsedikce guzellesiceginizide  unutmayin, bu da benden size bi guzellik sirri olsun bari :Pp

Neyse gencler bugunluk benden bukadar.. Hande kacar…
Cuidate, Adios!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder