Sicak
hemde coook sicak bir Temmuz gununden herkese merhaba!
1
senedir yokum ortaliklarda… Kosturmacalar, degisen hayatlar, hayatimdan gidip
yillar sonra geri gelen insanlar… 1 sene ne kadar uzun ve ne kadar kisa bir
sure…
Senede
birde olsa, 10 yilda birde olsa yazmak okadar guzelki… Yillar gectikten sonra
yazdiklarini okudugunda o gunlere geri donebilmek…. Kendini yenilemek, bazen
yuzunde olusan o tatli gulumseme bazende kendinle alay etme.. Bazende
hatirlama… Canini yakan seyleri, seni mutlu edenleri… Ve hayatinin bir zamanlar
gundeminde olan, belkide seni en cok etkileyen sey diye ortalarda dolandigin
seylerin aslinda hic bir sey oldugunu gormenin vermis oldugu rahatlama duygusu…
Cunku hep varya o “hayatimin en buyuk sorunu” gercekleri… Hayatin her donemecinden
dondugumde farkli seyler cikti karsima. Hic birsey sabit kalmadi.. “Nasil
gidiyor ya?” sorusuna verilen klise cevap olan “iidir ya ayni iste” aslinda
yalanin ta kendisi… Aslinda hersey okdar degisiyorki, farkinda bile olamadan
ustelik, usul usul…
Belki
bu karalamanin uzerinden 1 sene sonra yada bikac ay sonra yine yazicam ve yine
farkedicemki neler olmus neler…
Defne'm
1 yasina geldi ya.. O minicik gozlerini acip bana baktigindan beri tam 13 ay
gecti…
Hep
kafamda olan bazi sorular kendiliginden cevap buldu…
Pesimde
dolasan saplantili ruh hastasinin kim oldugunu buldum…Yada hayat onu onume atti
mi demeliyim acaba? Ve iste bu belkide hayatimin en trajikomik hikayesi oldu..
Sasirdim aslinda eglenmekten daha cok.. Insanlar gercek anlamda hic
tanimadiklari, hic gormedikleri birine obsessed hale gelebiliyorlarmis, bunu
bizzat yasadim.. Ama bu konuda sustum… Susuyorum..Susucamda.. Bunu yapabilicek
kadar buyumusum ben ya… Kucucuk 1 senede ben kocaman olmusum…
Yakinda,
hissediyorum hemde cok yakinda hayatin yeni bir donemecinden daha donucem…
Yepyeni bir yola cikicam.. Yanimda olan, olmayan, olamayan herkesin cani
sagolsun…
Mutlu
kalin… Hande kacar…
